Wystarczy łut szczęścia i zdasz egzamin - mówią niekiedy przyjaciele do osoby przygotowującej się do niezbyt trudnego testu. Argument wydaje się przekonujący i uspokaja, chociaż niewielu wie, co określa 1 łut i czy jest to dużo czy mało. Otóż łut to jednostka wagi używana od czasów średniowiecznych do początku XX wieku. Rozmawiałam z kumplem o seksie analnym i w pewnym momencie użył on zwrotu „między Bogiem a prawdą„. Poprawiłam go. Bogiem a prawdą – Bogiem a prawdą. Spójnik „a” nie ma na celu przeciwstawienia sobie boga i prawdy, tylko ich połączenie. Trochę tak, jakbyś chciał powiedzieć, że klniesz się na Boga i prawdę. Nie powinno tam być żadnego „między”. – Ale ja nie to mam na myśli – odparł, śmiejąc się – Chodzi mi właśnie o to coś, co jest między Bogiem, czyli czymś nieprawdziwym, a prawdą, czyli faktem. No i właśnie w ten sposób mój kumpel pięknie, na nowo zdefiniował stary zwrot, który w oryginalne jest synonimem „szczerze mówiąc” i ma podkreślić prawdziwość następującej po nim tezy. Dla kumpla zaś to błędnie użyte „między” było powodem do nadania powiedzeniu nowego znaczenia. „Między Bogiem a prawdą” to dla niego coś, co ani nie jest prawdą ani fałszem. To jakaś szara strefa rzeczywistości. Błąd? Tak. Ale fakt, że absolutna większość ludzi ten sam błąd popełnia, może oznaczać, że kiedyś całe wyrażenie wejdzie do normy potocznej a później wzorcowej, bo uzus zawsze rządził językiem i rządzić będzie. Wyjątek potwierdza regułę Podobnie rzecz się ma z oklepanym „wyjątek potwierdza regułę„, którego masa ludzi używa zupełnie niezgodnie z jego genezą. Pięknie zanalizował ten przypadek Michał Górecki. W powiedzeniu chodzi o to, że wyjątek jest – de facto – zgodny z regułą. Czyli że reguła jasno definiuje, kiedy może on nastąpić. “Exceptio probat regulam.” Te właśnie słowa padły podczas obrony Korneliusza Balbo w starożytnym Rzymie. Wikipedia tłumaczy to tak: “Korneliusz Balbo nie był Rzymianinem z urodzenia, lecz otrzymał obywatelstwo rzymskie. Tę decyzję zaskarżono, argumentując, że istnieją umowy zabraniające nadawania obywatelstwa członkom niektórych plemion. Jednak Balbo nie należał do żadnego z tych plemion, więc Cyceron dowodził, że skoro prawo dokładnie ustala wyjątki, kiedy coś jest zabronione, to wynika z tego właśnie, że w przypadkach nie objętych tymi wyjątkami jest to dozwolone.” [czytaj dalej u źródła] Dziś zaś ten argument używany jest zupełnie niezgodnie z logiką, bo ma na celu poparcie jakiejś tezy poprzez pokazanie, że ….jest ona w pewnych przypadkach nieprawdziwa. Bessęsu, prawda? :) Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki Weźmy jeszcze jeden przykład. „Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki” mówią ludzie, którzy chcą wytłumaczyć, czemu nie chcą drugi raz czegoś zrobić. Błąd. W tym powiedzeniu nie chodzi o to, że nie powinno się czegoś robić, tylko że się nie da. Autorem tych słów jest Heraklit z Efezu, czyli ten sam człowiek, który powiedział, że wszystko płynie. Twierdził on, że naturą świata i materii jest ciągła przemiana. Dwa razy do tej samej rzeki nie wejdziesz, bo za drugim razem będziesz moczył nogi w zupełnie innej wodzie. To o to chodzi. Nie da się powtórzyć dokładnie tego samego, bo zmieniają się okoliczności. Każda impreza będzie inna, każdy związek, każda randka, każda praca. Możemy starać się stworzyć sobie takie same warunki do powtórzenia czegoś, ale sam fakt, że upłynął jakiś czas, zmienili się ludzie, pogoda, okoliczności – sprawi, że rezultat będzie inny od poprzedniego. PS. No dobra, skłamałam. Wcale nie rozmawialiśmy o seksie analnym.
1-jedna jaskółka wiosny nie czyni 2-góra z górą się nie zejdzie ale człowiek z człowiekiem zawsze 3-dopóty dzban wodę nosi do… kacpermusichappy kacpermusichappy
Powiedzenie to przywoływane jest przez Polaków przy każdej okazji. Niestety, nie wszyscy wiedzą, jaki jest jego sens… Zwrot Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki pojawia się w języku Polaków niezwykle często. Prosty w formie, niezawierający archaicznych, a przez to niezrozumiałych słów, daje się łatwo zapamiętać. Sięga się po niego zarówno w języku mówionym, jak i niejednokrotnie w piśmie. Tymczasem owo z pozoru niewinnie wyglądające powiedzenie może sprawić nieświadomemu użytkownikowi polszczyzny psikusa, kiedy okaże się, że zostało wykorzystane w niewłaściwym kontekście, tzn. mówiący miał na myśli co innego… Wypowiedzenie owych słów przypisuje się greckiemu filozofowi Heraklitowi z Efezu, żyjącemu ok. 540-480 r. (zwanemu „ciemnym”, gdyż swe poglądy przedstawiał skrótowo, używając przenośni i elips, czyli w aforyzmach), przedstawicielowi tzw. jońskiej filozofii przyrody. Za podstawę i zasadę istnienia wszechświata uważał on ogień i jego przemiany. Twierdził, że: Ogień zmienia się w powietrze, ono znów, opadając, skrapla się w wodę, a ta spływa na ziemię i wsiąka w nią; jednak ziemia znów paruje, wyziewy jej tworzą wodę, ta przetwarza się w chmury i wraca do górnej ojczyzny jako ogień (Władysław Tatarkiewicz, „Historia filozofii”, t. 1, Warszawa 1978). Heraklit był więc przekonany o zmienności i zjawiskowości rzeczy w przyrodzie. Ów obraz zmienności stanowiła dla niego rzeka. Głosił, że wszystko płynie (panta rhei), że nic nie trwa i nie stoi w miejscu oraz że niepodobna wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki, bo już inne napłynęły do niej wody. I taki jest właśnie sens Heraklitowych słów Niepodobna wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki, przerobionych u nas na Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki ‒ ‘rzeka nigdy nie jest taka sama, gdyż ciągle się zmienia, płynąc’. W owym sformułowaniu chodzi więc o rzekę i tylko o nią, a nie o nas, nie o to, czy mamy do niej wejść drugi raz, czy nie. Proszę zauważyć, że wersja oryginalna i wersja znana obecnie dość mocno się różnią. Człon początkowy pierwszej, niepodobna wstąpić, daje się łatwo zastąpić synonimami nie można wstąpić; nie da się wstąpić; jest niemożliwe wstąpienie. Jakkolwiek powiemy: Niepodobna wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki czy Nie można wstąpić dwukrotnie do tej samej rzeki, czy Nie jest możliwe dwukrotne wstąpienie do tej samej rzeki, przesłanie wydaje się jasne: zastanawiamy się, co jest z tą rzeką, dlaczego nie da się powtórnie do niej wstąpić. I Heraklit nam odpowiada: bo nigdy owa rzeka nie jest taka sama… Gdybyśmy po słowa greckiego filozofa sięgali w pierwotnym brzmieniu, a nie zmodyfikowanym, byłoby dziś być może mniej nieporozumień dotyczących właściwego odczytania sensu i wymowy „skrzydlatego” powiedzenia. Niestety, zastąpienie członu niepodobna wstąpić… słowami nie wchodzi się… spowodowało rzecz zupełnie zaskakującą. Oto lwia część Polaków mniema, że w zwrocie Nie wchodzi się dwa razy do tej rzeki chodzi nie o to, iż rzeka nigdy nie jest taka sama, lecz o zachowanie kogoś, kto fizycznie bądź w przenośni zastanawia się nad tym, czy powinien (czy nie powinien) jeszcze raz spróbować zrobić coś, co już raz niedawno, kiedyś, w przeszłości zrobił. Np. poseł Ryszard Czarnecki pisze w blogu: ‒ Mówi się, że „Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki”… Otóż wchodzi się, wchodzi. Czasem nawet trzeba wejść. To oczywiste, że europoseł błędnie rozumie Heraklitowe przesłanie, podobnie zresztą jak wielu innych śmiertelników wypowiadających się w internecie: ‒ Ponoć nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Zespół „Raz Dwa Trzy” zaryzykował i nic złego się nie stało albo: ‒ Czy wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki ? Jak myślicie… czy po rozstaniu z kimś, kogo bardzo się kochało, można spróbować jeszcze raz? W zrozumieniu tego, co miał na myśli Heraklit z Efezu, może pomóc piękny wiersz Wisławy Szymborskiej „Nic dwa razy” zaczynający się tak: Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy. Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny. Choćbyśmy uczniami byli najtępszymi w szkole świata, nie będziemy repetować żadnej zimy ani lata. (…) Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy. Nic dwa razy się nie zdarza, bo nigdy to drugie nie jest już takie samo jak pierwsze. Prawda, jakie to oczywiste? MACIEJ MALINOWSKI

"Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki " 2012-08-24 21:55:38; Wyznajesz zasadę "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki" w kwestii kontaktów z ludźmi? 2014-02-19 23:59:16; Jest takie powiedzenia ,,ze nie wchodzi sie do tej samej rzeki 2 razy'' 2010-05-19 20:08:32; Wyznajesz zasadę "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki" w

Hmm... Czasem potrzebujemy coś przemyśleć, zastanowić się... I często jest tak, że dochodzimy do wniosku, że nadal kochamy daną osobę i do niej wracamy... Ja myślę, że powroty są ok o ile nie są ze względu na to, że ktoś chce mieć kogoś po prostu żeby nie być sam... (A co do tematu to powiedzenie, że dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki jest często, a nawet niemal zawsze źle interpretowane. Chodzi w nim o to, że czas płynie tak szybko, że wchodząc do tej samej rzeki powtórnie, ta rzeka nie będzie już taka sama, w większym lub mniejszym stopniu uległa ona zmianie. Wybaczcie za tę dygresję.) Nie bez powodu mawia się, że ?nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki". Gwarantuję, że książka ta zafunduje Wam istny rollercoaster emocji. Gdy już raz sięgnięcie po twórczość autorki, to tak jak ja, z niecierpliwością będziecie czekać na kolejne powieści.
Książka do kawy na leniwe popołudnie, czyli Agnieszka Chodkowska-Gyurics recenzuje powieść Deborah Moggah „Hotel Złamanych Serc”. Bywa tak, że w życiu coś się nie układa. Bywa, że nie układa się absolutnie nic. Czasem jest jeszcze gorzej, wszystko się wali, a zamiast zbawczej kawalerii dziarsko galopującej przy wtórze trąbki na ratunek, nadciąga jedynie totalna katastrofa: rozpada się wieloletni związek, przez firmę przechodzi fala zwolnień, dziura w budżecie domowym jest wielka niczym lej po bombie i co gorsza cały czas się powiększa. Jednym słowem – nieoczekiwanie odkrywamy, że nasze dotychczasowe życie legło w gruzach. Trzeba coś z tym zrobić. Trzeba zacząć wszystko od początku. To trudne, bardzo trudne, bez względu na to, czy należy się do grupy wiekowej 30+, 40+, 50+ czy jeszcze starszej. W takiej właśnie niełatwej sytuacji znaleźli się bohaterowie nowej książki Deborah Moggach „Hotel Złamanych Serc”. Wskutek przeróżnych życiowych perturbacji – zawinionych lub nie – stanęli na życiowym rozdrożu. Na kolejnych stronach powieści poznajemy całą plejadę nieudaczników. Każdy z nich ma swoją historię. Łączy ich jedno – postanowili odwiedzić dom noclegowy prowadzony przez innego życiowego rozbitka, byłego aktora Buffiego. Tutaj ich losy na chwilę się splatają, lecz jest to związek dość luźny. Prawdę mówiąc, „Hotel Złamanych Serc” przypomina raczej zbiór lekko powiązanych opowiadań niż klasyczną powieść. Związki między poszczególnymi wątkami są na tyle luźne, że na dobrą sprawę każdą z postaci można by bez większej szkody dla całości usunąć. Nawet głównego bohatera, Buffiego, można bez trudu podmienić na kogoś zupełnie innego, byleby tylko ostał się hotel, który – niczym mocny szew – spaja w całość ten barwny patchwork. Taka formuła jest bardzo elastyczna, pozwala swobodnie łączyć w całość wiele oderwanych pomysłów, wplatać anegdotki i dowcipy, lecz wiąże się z nią także określone ryzyko: bardzo trudno jest wymyślić kilkanaście historii, które byłyby dla czytelnika równie interesujące. Niestety, autorka wpadła w tę pułapkę. Część opowieści jest naprawdę wciągająca i zabawna, inne ma się ochotę co najwyżej przebiec wzrokiem bez wnikania w szczegóły. „Hotel Złamanych Serc” obrazowo można by przedstawić jako literacki odpowiednik operetki. Przez scenę przewija się galeria barwnych postaci, każda z nich ma swoje pięć minut, zabawia przez chwilę publiczność ucieszną kwestią i znika, ustępując miejsca wykonawcy kolejnego numeru. Atmosfera cały czas jest radosna, bo choć każda opowieść zaczyna się od jakiegoś niepowodzenia, to nie budzi ono w nas smutku, a co najwyżej gorzko-słodki uśmiech i aprobujące potakiwanie głową. Cały czas czujemy, że to tylko na niby, że nikt tak naprawdę nie cierpi, że za chwilę wszystkie kłopoty znikną, nieporozumienia zostaną rozwiązane, rozkwitnie kolejny romans, a bohaterowie będą żyli długo i szczęśliwie, co najwyżej z łezką nostalgii w oku wspominając minione perypetie. Sceny zmieniają się szybko niczym w kalejdoskopie, krótkie rozdziały przerzucają czytelnika od jednej historii do drugiej, nie pozostawiając czasu na głębszą refleksję. Każda kolejna opowieść wypiera ze świadomości czytelnika poprzednią. Żaden z bohaterów nie wybija się na pierwszy plan, żaden nie jest jakoś specjalnie faworyzowany. Całość nasycona jest ogromną ilością charakterystycznego dla Moggach humoru. Nie jest to druzgocąca satyra, a jedynie ciepła, pełna życzliwości kpina. Autorka podśmiewa się ze swoich bohaterów, pokazuje ich w krzywym zwierciadle, przerysowuje ich wady, dziwactwa i śmiesznostki, ale mimo to cały czas wiemy, że ich lubi. Sięgając po „Hotel Złamanych Serc”, nie oczekuj, drogi Potencjalny Czytelniku, tego rodzaju dowcipu, który powoduje nieopanowane parkosyzmy śmiechu albo nieprzerwany rechot. Lektura wywoła co najwyżej delikatny, dobroduszny uśmiech, ale gdy już zagości on na twej twarzy, nie zniknie do ostatniego zdania. W „Hotelu Złamanych Serc” nie należy doszukiwać się ani ukrytej filozoficznej głębi, ani analizy psychologicznej, ani uniwersalnych prawd o życiu, bo i nie o to chodzi. Siła powieści tkwi w ogromnej dozie optymizmu i pozytywnego myślenia. Lektura niezbyt ambitna, aczkolwiek przyjemna – w sam raz na leniwy, deszczowy, wakacyjny dzień. Świetnie komponuje się z kawą i kawałkiem owocowego ciasta. „Hotel Złamanych Serc” przeczytałam bez bólu, ale i bez specjalnego zachwytu. Odniosłam wrażenie, że jest powieścią nieco wtórną, próbą odtworzenia nastroju, który zagwarantował sukces „Hotelu Marigold” , a taka sztuczka bardzo rzadko się udaje. Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki. Agnieszka Chodkowska-Gyurics Tytuł: „Hotel Złamanych Serc” Autor: Deborah Moggach Tłumacz: Aleksandra Górska Wydawca: Rebis 2016 Stron: 352 Cena: ‎34,90 zł Mogą Cię zainteresować Pomożemy ci hurtowo!Tomasz Duszyński Staszek i straszliwie… pomocna szafa Paperback, 2011 Stron: 348 Cena:…
Mówi się, że nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki i coś w tym jest. Niezależnie od zawodu czy służby wskazana jest od czasu do czasu zmiana - mówi w rozmowie z "Rzeczpospolitą" sędzia, były wiceminister sprawiedliwości, dziś kandydat do NSA Łukasz Piebiak. Czas na nowe wyzwania - dodaje.
Powiedzenia, których NA PEWNO używasz źle Z niektórymi powiedzeniami i przysłowiami jest jak ze słowem "bynajmniej" – każdy ich używa, ale nie każdy wie, co tak naprawdę one oznaczają. Poniżej kilka przysłów i powiedzeń, które często słyszymy, albo z których sami korzystamy, a niekoniecznie wiemy o co w nich naprawdę chodzi. Ilu z nich sam używałeś niepoprawnie? Spis treści"Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki""Kończ waść, wstydu oszczędź""Wyjątek potwierdza regułę""Mierz siły na zamiary" "Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki" "Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki" to jedno z moich ulubionych powiedzeń. Ile razy po rozstaniu i ponownej próbie zejścia się z wybrankiem słyszeliśmy od przyjaciół, że "nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki”. Chcieli nas ostrzec przed ponownym wchodzeniem w tą samą relację. Tylko że to powiedzenie oznacza zupełnie co innego – wywodzi się ze starożytności i jest odzwierciedleniem powiedzenia Panta rhei, czyli wszystko płynie. W istocie więc, nie wchodzimy dwa razy do tej samej rzeki, ponieważ między jednym a drugim "wejściem" upłynął czas i woda w rzece się zmieniła. Chcieli ją oszukać metodą "na wnuczka", jednak to ona ich oszukała! "Kończ waść, wstydu oszczędź" To frazeologizm, który został zaczerpnięty z powieści Henryka Sienkiewicza. Słowa te wypowiada Andrzej Kmicic podczas pojedynku z Michałem Wołodyjowskim. Ostatnio widziałam w Internecie kłótnię, podczas której jeden z użytkowników, który zaciekle bronił swojego zdania użył w odpowiedzi na argument innego, właśnie słynnego "kończ waść, wstydu oszczędź", mając na myśli to, że ten drugi błaźni się próbując walczyć na argumenty. I tu właśnie pojawia się błąd. "Kończ waść, wstydu oszczędź" nie oznacza, że ktoś oszczędza wstydu sobie, ale oszczędza go nam. Kmicic wypowiedział te słowa do Wołodyjowskiego, gdy ten już praktycznie pokonał go w walce. Chcąc oszczędzić sobie dalszych upokorzeń poprosił Małego Rycerza, żeby ten oszczędził mu wstydu i zakończył walkę jednym sprawnym ciosem. "Kończ waść, wstydu oszczędź" jest wyrazem podziwu dla przeciwnika, który znokautował nas swoimi argumentami. "Wyjątek potwierdza regułę" To powiedzenie, które używane jest tak często, że zatraciło w ogóle swoje znaczenie. - Wszyscy mężczyźni wolą blondynki - Ale ja wolę brunetki - Oj tam, wyjątek potwierdza regułę. W tym dialogu powiedzenie to sprowadza się do potwierdzenia wymyślonej teorii, która tak naprawdę nie jest zgodna z prawdą, a wyjątek w postaci odstępstwa od tej teorii, ma ją czynić bardziej wiarygodną. Tylko że nie o to tutaj chodzi. "Wyjątek potwierdza regułę" oznacza, że istnienie wyjątków jest dowodem na istnienie reguły. Trochę brzmi to jak „masło maślane”, dlatego posłużę się przykładem. Bukszpan, kształt, pszczoła, pszenica – to słowa wyjątki, kiedy po spółgłosce piszemy 'sz' lub 'ż'. Oznacza to, że jest reguła, która mówi, że po spółgłoskach piszemy 'rz'. Wyjątek potwierdza regułę, czyli pokazuje, że istnieje jakaś reguła i że są od niej wyjątki. Podobnie jest np. W przypadku stwierdzenia "parkowanie w dni powszednie zabronione" – ten wyjątek pokazuje, że istnieje reguła pozwalająca parkować w tym miejscu, a wyjątkiem od niej są dni powszednie, kiedy to parkowanie jest zabronione. "Mierz siły na zamiary" Powiedzenie "mierz siły na zamiary" pojawia się często w kontekście "nie porywaj się z motyką na słońce", czyli krótko mówiąc, nie bierz się za rzeczy, które mogą cię przerosnąć. To błędna interpretacja tego powiedzenia. Powiedzenie to pochodzi z Pieśni filaretów Adama Mickiewicza i znaczy zgoła co innego niż nam się wydaje (podobnie jak w przypadku wcześniej przywołanego "kończ waść, wstydu oszczędź"). Zwrot ten oznacza, że trzeba dostosować swoje możliwości do zamiarów, a więc stawiać sobie ambitne cele i dążyć do ich realizacji. Dzięki motywacji mamy znaleźć w sobie siłę, by osiągnąć zakładany cel. Gdy zrozumiemy kontekst, okazuje się, że mówiąc komuś "mierz siły na zamiary" tak naprawdę dopingujemy go do osiągania ambitnych celów, które przed sobą postawił. Zaskoczeni?
Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki - mówią ci, którzy nie mają ochoty zajmować się czymś więcej » Tu leży pies pogrzebany -
napisał/a: szulczyk 2010-07-12 07:58 Witam Jakie są wasze poglądy na temat związku jeśli chodzi o to iż dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki? Próbowaliście , nie udało się? A może jednak i jesteście teraz szczęśliwi? Czy w miłości te powiedzenie ma sens , jeśli chodzi o uczucia ? Czy dziewczyna jak mówi ,że nie chce by było tak jak kiedys, do dwa razy do tej samej rzeki się nie wchodzi, w ogóle coś czuła? napisał/a: ~gość 2010-07-12 08:20 wydaje mi się, że motywacja musiałaby być przeogromna aby któraś ze stron się zmieniła. Ta jedyna zgodzi się wrócić, przez miesiąc, trzy, rok będzie cudownie, bosko, normalnie raj... Ale czy wystarczy chęci aby na zawsze wyzbyć się swych ulubionych negatywnych z punktu widzenia drugiej strony cech? Myślę, że zmian muszę chcieć ja, na dodatek muszę pamiętać że same chęci nie wystarczą i potrzebne jest dużo pracy i samokontroli. Podsumowując, Można wejść do tej samej rzeki. Ale trzeba się nauczyć akceptować wady partnera ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo, że będzie tylko minimalnie lepiej niż było kiedyś - o ile w ogóle. Oczywiście wykluczam tutaj wszelkie zdrady, mordobicia i inne bo po to nie warto zanurzyć nawet paluszka w tej wodzie. napisał/a: niceone 2010-07-12 09:10 Wydaje mi sie ze powroty par ktore ze soba zerwaly dyktowane sa tymi samymi warunkami - i na kilka par ktore ja znam - tylko jeden powrot mozna uznac za "udany" Co do w/w warunkow: samotnosc, brak bliskosci, brak nowego partnera vs. osoba ktora juz sie zna, nie trzeba jej "zdobywac", starac sie za bardzo, ma sie z jakies dobre wspomnienia z nia zwiazane badz zwiazane z uczuciem do niej... tak to wg. mnie wyglada... napisał/a: emig87 2010-07-12 09:40 Głupotą nie jest popełniać błędy, głupotą jest nie uczyć się na błędach. Czasami nie wchodzimy już do tej samej rzeki, tylko do kanału ściekowego. Wszystko zależy od sytuacji. Moja przyjaciółka chodziła z jednym gościem w podstawówce czy jakoś tak. Rozstali się tak po prostu - nie było konfliktu, itp. Opowiadała mi, że miała obawy, że do tej samej rzeki dwa razy się nie wchodzi, ale jednak się zdecydowali i są ze sobą już jakieś prawie 2 lata. napisał/a: tourterelle 2010-07-12 17:57 No cóż ja właśnie "weszłam drugi raz do tej samej rzeki"...ale jak już nie raz pisano w tym powiedzeniu nie o to chodzi...rzeka płynie i sie zmienia ja mam taką nadzieje przynajmniej. Ja wiem jedno gdybym nie spróbowała, nie dała szansy, żałowałabym, ale to ja. Poza tym partner dał mi powody by mu uwierzyć Czy się udało będę mogła dopiero powiedzieć za jakiś czas i wtedy dam znać. Natomiast gdyby były jakieś przykre słowa podczas rozstania, kłamstwa, zdrada, czy brak wiary że to ten jedyny nigdy bym sie nie zdecydowała. Długo nad tym myślałam rozum mówił mi, że nie powinnam, serce co innego. Pierwszy raz e życiu pokierowałam się sercem (bo ztraszna realistka ze mnie) My byliśmy ze sobą kawał czasu, znamy się jak łyse konie i chyba zrozumieliśmy, że bez siebie nie możemy żyć w pełni i szczęśliwie. Jak na razie super...choć jest we mnie też taka obawa jak niceone napisała :" samotnosc, brak bliskosci, brak nowego partnera vs. osoba ktora juz sie zna, nie trzeba jej "zdobywac", starac sie za bardzo, ma sie z jakies dobre wspomnienia z nia zwiazane badz zwiazane z uczuciem do niej... " mna pokierowały. Na razie się staramy bardzo jest super a co życie pokarze zobaczymy... napisał/a: Migotka88 2010-07-14 01:08 Ja zastanawiałam się ,czy nie spróbowac drugi raz,jednak w koncu się na to nie zdecydowałam i stwierdzam,że była to dobra partnera nie czułam już tego co dawniej,było to raczej przyzwyczajenie,więc wchodzenie po raz drugi w ten związek byłoby z mojej strony ratowaniem na siłe i dawanie złudnej nadzieji partnerowi,a nie chcialbym go ranic po raz drugi. napisał/a: Nadiya1 2010-07-14 07:38 Ja próbowałam "wejść drugi raz do tej samej rzeki" dwa razy, z dwoma partnerami (znaczy się kiedyś z jednym, parę lat temu z innym :P) no i nie wyszło takze nie polecam :D. napisał/a: ~gość 2010-07-14 13:44 tourterelle, napisala sprostowanie, od ktorego chcialam zaczac... ludzie nie da sie wejsc do tej samej rzeki bo ta rzeka juz nigdy nie bedzie taka sama, wiec ta sama... to samo dotyczy partnera i mnie samej, zmieniamy sie z dnia na dzien.. czasem na plus czasem na minus... nabieramy zlych/dobrych nawykow zmieniamy się... i trzeba sie zastanowic naprawde dobrze czy warto czy chcemy swiadomie sie w to wpakowac... my dalismy sobie szanse... ale leniwy strumyczek okazał się rwącym potokiem.. co akurat nam pomogło.. efekt patrz suwaczek :) pozdrawiam wszystkich :) napisał/a: alicja221 2010-07-14 14:41 My tez z moim narzeczonym do siebie wrocilismy. Obecnie jestesmy duzo bardziej szczesliwi, niz bylismy kiedys Wydaje mi sie, ze wtedy bylismy po prostu niedojrzali i niewystarczajaco staralismy sie o nasz zwiazek. Ale tez nie zdarzylo sie nic takiego, jak zdrada czy wielka krzywda. Tez zawsze uwazalam, ze "dwa razy nie wchodzi sie do tej samej rzeki", ale zycie okazalo sie inne Teraz mamy bardzo duze zmartwienie, bo moj narzeczony jest ciezko chory. To kolejna powazna proba dla naszego zwiazku. napisał/a: kinia8906 2010-07-19 15:18 ashley86 napisal(a):My tez z moim narzeczonym do siebie wrocilismy. Obecnie jestesmy duzo bardziej szczesliwi, niz bylismy kiedys Wydaje mi sie, ze wtedy bylismy po prostu niedojrzali i niewystarczajaco staralismy sie o nasz zwiazek ja moge napisac dokladnie tak sobie drugą szanse i oboje tego nie żałujemy:) Związek trwa juz 3 lata i końca nie widac;)) napisał/a: misery2 2010-07-21 19:33 Ja weszłam drugi raz do tej pięknej rzeczki...i teraz strasznie żałuję że się na to zdecydowałam. To co wtedy było powodem naszego rozstania znowu się powtórzyło. Z początku było idealnie...jakby wszystko między nami odżyło, ale z czasem bylo jeszcze gorzej niż wcześniej. W końcu znowu podjął decyzję że się ode mnie wyprowadza, bo niby nie odpowiada mu duże miasto. Za pierwszym razem powodem naszego zejścia się rzeczywiscie byla samotność, tęsknota. Wiem że każdy jest inny ale bazując na swoim doświadczeniu nikomu nie polecam.
.
  • s89jfjr2hb.pages.dev/219
  • s89jfjr2hb.pages.dev/265
  • s89jfjr2hb.pages.dev/262
  • s89jfjr2hb.pages.dev/373
  • s89jfjr2hb.pages.dev/99
  • s89jfjr2hb.pages.dev/123
  • s89jfjr2hb.pages.dev/102
  • s89jfjr2hb.pages.dev/234
  • s89jfjr2hb.pages.dev/53
  • dwa razy nie wchodzi się do tej samej rzeki